Sıcacık bir oda,yanımda buğulanan çayım ve gece yarısındayım.
Çayın sıcak buharını içime çektikçe,
Daha çok titriyorum,büzüşüyorum.
Boğazımda düğümlenen hıçkırıkların acısını çekiyorum.
Ağlayamıyorum ve daha çok acı hissediyorum.
Gözümde biriken gözyaşlarımla
Bakıyorum,ama net göremiyorum.
Sanki rüya gibi,bir hayal gibi bulanık.
Akıtsam,biriktirmesem gözlerimde yaşları,
Daha net göreceğim,daha gerçek.
Ve daha çok hissedeceğim,dün yaşanmış gibi.
Ama o kadar cesaretli olamıyorum.
Akıtamıyorum gözyaşlarımı fotoğrafların üzerine.
Çünkü,çünkü o zaman daha çok acıyacak
Boğazım,kalbim,bütün bedenim...
Geçmişe doğru yol alınca daha çok yorulacak beynim.
İnce ince dolaşırken fotoğrafların arasında,
Daha çok yaşlanacak kalbim...
İşte bu fotoğrafta doğum günümdeyiz.
Hala tadı damağımda o pastanın.
Ne de olsa annemin hünerli ellerinin eserleri.
Bunda da piknikteyiz.
Ah ne kadar yorulmuştum!
Oyunda hile yapmıştı diye küsmüştük kuzenimle.
Tabi bunun kızgınlığı da arttırmıştı yorgunluğumu ya.
Ne komik!
Ne kadar da çabuk küserdik birbirimize.
Aradan 5-10 dk geçer geçmez,
Bütün öfkemizi rüzgar uçuruverirdi.
Yine başlardık oyunlara,yaramazlığa..
Daha fazlasını düşünemiyorum.
Çünkü kalbimin acısını hissediyorum.
Bu fotoğraf da lisedeki son günlerimizde çekilmiş.
Keşke bu çılgın fotoğrafı hiç görmeseydim.
Buna bakmak o kadar yoruyor ki beynimi.
Ta nerelere götürüyor beni.
Şimdi bütün lise hayatım gözlerimin önünde.
Bütün çılgınlıklarım,kahkahalarım,arkadaşlarım...
Hepsi tek tek serili önümde.
Ne kadar da neşeliydi hayat.
Yaşadığımız kötü şeyleri,dalga geçercesine unutuyorduk.
Amaan! deyip parmağımızda dönderiyorduk dünyayı.
İçinde kendimiz olduğunu düşünmeden,
Delicesine dönderiyorduk.
Eğlence, heyecan, kahkahaydı adresimiz.
Onlar nerdeydiyse hep ordaydık biz.
Ya da yanlış söyledim,
Biz nerdeysek onlar da yanımızdaydı.
Ah! Görmek istemiyorum,gözlerimin önünde serili bu anıları.
Aslında kendime yediremiyorum"keşke" demeyi.
Ama işte şimdi söylüyorum.
En içten,en acıklı bir şekilde
Keşke,keşke bu renk renk,
Her biri daha başka,daha eski kokan fotoğraflardan birinin içine girebilsem.
Ve bir günlüğüne o anı tekrar yaşayabilsem.
Ah!Neler vermezdim ki...
Ama olmayacak imkansızsa madem.
Ben de bütün cesaretimi kalbimde toplayarak,
Kalbimin acısına dayanarak hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Kalbimin acısını hissettiğimde,
Daha da çok ağlıyorum.
Daha açıklı,daha çaresiz...
Bütün bu acılara rağmen,
Yine keşke diyorum ısrarla,
Çayımı yudumluyorum,"keşke"diyorum:
Girip bu fotoğraflardan birine,
GİDEBİLSEYDİM GEÇMİŞLERE...